بندر سیراف ملقب به بندر بمبئی ایران

سیراف در دوره ساسانی بندر پررونقی بوده و قدیمی‌ترین بندر بین‌المللی ایران به‌حساب می‌آید. در این بندر هم تنوع دینی و هم قومی وجود داشته. افراد رومی، چینی و یونانی در کنار ایرانی‌ها با دین‌های مختلف با صلح زندگی می‌کردند. شاهد آن هم گورستانی‌ست که مرده‌های مسلمان، مسیحی، زرتشتی و یهودی در آن در کنار هم دفن شده و به همین دلیل به گور تمدن معروف شده است. این گورستان که احتمالا نظیرش را ندیده‌اید، در دره لیر قرار دارد.

در این دره چاه‌های سنگی را هم پیدا می‌کنید. این چاه‌ها حدود ۱۰۰ حلقه کنار هم هستند که عمق بعضی از آنها بیشتر از ۱۰۰ متر است. در دره لیر آثار تاریخی دیگری مثل آب انبار و دخمه‌ها را هم می‌بینید که از دوره ساسانی پابرجا مانده‌اند.
مسجد جامع سیراف روی باقی‌مانده دژ دوره ساسانی ساخته شده و خودش مسجدی مناره‌دار و دیدنی‌ست. سیراف مسجد معروف دیگری هم دارد، مسجد امام حسن بصری که روی تپه‌ای چسبیده به شهر قرار گرفته و قدمتش به دوره ایلخانی می‌رسد.

یکی از جاهای دیدنی معروف سیراف قلعه نصوری است. این قلعه محل زندگی حاکم شهر و البته محل کارش بوده. دو طبقه است و در دوره قاجار ساخته شده. شیخ نصوری از خانه‌اش منظره قشنگ دریا را تماشا می‌کرده. این‌جا که به قلعه شیخ هم معروف است، در حال حاضر در حال بازسازی است و فقط می‌توانید از بیرون آن را ببینید.
آرامگاه سیبویه، آتشکده و آبشارهای مصنوعی را هم در برنامه‌تان جا دهید. اما گذشته از همه‌ دیدنی‌های تاریخی، ساحل و خیابان ساحلی سیراف را باید ببینید. خیابانی که یک طرفش خلیج‌فارس آبی‌ست و طرف دیگرش خانه‌هایی روی دامنه‌ کوه، منظره‌ای که شاید شما را به‌یاد ماسوله بیندازد. می‌توانید کنار ساحل بنشینید و ساعت‌ها به صدای موج‌ها گوش دهید. بعد هم راهی بازار سیراف شوید و خرما و وسایل حصیری به یادگار بخرید.